Naal Marathi Movie download 2018
IMDB Ratings: 9.2/10
Genres: Drama
Language: Marathi
Quality: 720p HDRip
Size: 874mb
Director: Sudhakar Reddy Yakkanti
Writers: Nagraj Manjule, Sudhakar Reddy Yakkanti
Stars: Nagraj Manjule, Devika Daftardar, Shrinivas Pokale
Genres: Drama
Language: Marathi
Quality: 720p HDRip
Size: 874mb
Director: Sudhakar Reddy Yakkanti
Writers: Nagraj Manjule, Sudhakar Reddy Yakkanti
Stars: Nagraj Manjule, Devika Daftardar, Shrinivas Pokale
Movie Plot: NAAL Marathi Movies resolves story of Chaitanya, an eight-year-old mischievous boy. Living in a remote village in Maharashtra, along with the banks of a river, he is fathered by a small-time landlord and pampered by a loving and caring mother. Naal is attached with Chaitanya’s emotional world and follows him on an unexpected journey.
ग्रामीण पार्श्वभूमी असलेल्या गोष्टी सांगत असतानाच नागराज मंजुळेसारखा निर्माता-दिग्दर्शक वास्तवावर नेमकं बोट ठेवत असतो. म्हणजे तो सिनेमाच्या माध्यमातून चार घटका रंजनाचा मार्ग अवलंबतोच. मात्र, हे रंजन टिपिकल ‘फिल्मी’ होणार नाही, या रंजनाची प्रेक्षकांशी नाळ तुटणार नाही याचीही पुरेपूर काळजी घेतो. सुधाकर रेड्डी यंकट्टी दिग्दर्शित नाळ सिनेमाही अशीच एक वास्तवाची गोष्ट सांगतो. गावाकडचं जातवास्तव, ऐन तारुण्यात प्रेमाच्या आगीत होरपळणं असे विषय हाताळल्यानंतर नागराज ‘नाळ’ या सिनेमातून एका लहान मुलाचं भावविश्व उलगडतो. आई आणि मुलाचे भावबंध उलगडतो. अर्थात आठ वर्षांच्या चैतन्यची ही गोष्ट केवळ त्याची गोष्ट राहत नाही, तर लहानांसोबत मोठेही या गोष्टीत गुंततात. त्याच्या भावविश्वात हरवून जातात, गुंतून जातात. लेखक-दिग्दर्शक सुधाकर रेड्डी यंकट्टी एक अतिशय नेटका चित्रपट आपल्यापुढं सादर करतात. मुळात कागदावरच सशक्त असलेला हा सिनेमा अप्रतिम अभिनय, पार्श्वसंगीत आणि नयनरम्य छायाचित्रणाच्या जोरावर पडद्यावर प्रभावी ठरतो. टिपिकल मनोरंजनाची वाट नाकारून काही वेगळं पाहू इच्छिणाऱ्यांनी ‘नाळ’चा अनुभव घ्यायला हरकत नाही.
नदीच्या काठी वसलेल्या एका लहान खेडेगावात चित्रपटाची गोष्ट घडते. अंदाजे आठ वर्षांचा चैतन्य (श्रीनिवास पोकळे) हाच या सिनेमाचा नायक. चैतन्यचे वडील (नागराज मंजुळे) गावातील जमीनदार आहेत. चैतन्य आपले वडील, आई (देविका दफ्तरदार) आणि आपल्या आजीसह गावात राहत आहे. गावात दोस्तमंडळींच्या साथीने मस्त हुंदडत आहे. कोंबड्यांशी खेळत आहे, शेतात-जंगलात बागडत आहे. गोठ्यातल्या म्हशींसोबत रमत आहे. जवळच असलेल्या गावातील एका इंग्रजी माध्यमाच्या शाळेमध्ये शिकत आहे. अगदी ग्रामीण भागात आजही अनुभवायला येणाऱ्या ग्रामीण जीवनाचा तो मस्त आनंद लुटत आहे. त्याचं भावविश्व चितारण्याला लेखक-दिग्दर्शकाचे प्राधान्य आहे. त्याच्या आयुष्यात एकदम एक‘वादळ’ येतं. दूर गावावरून त्याचा एक मामा (ओम भूतकर) येतो आणि तुझी सध्याची आई ही खरी आई नाहीच, असं त्याला सांगतो. तुला दत्तक घेण्यात आलं असून, तुझी आई दूर गावाला राहते असं त्याला सांगण्यात येतं. अत्यंत निरागस अशा चैतन्यला ही गोष्ट खरी वाटते आणि मग तो सुरू करतो त्याच्या खऱ्या आईचा शोध. अक्षरश: दुधात मिठाचा खडा पडावा तसं त्याच्या जीवनाचं होतं. राहत असलेल्या आईकडं संशयाच्या नजरेने तो पाहू लागतो आणि एकूणच आईविषयी वाटणारं ममत्वही कमी व्हायला लागतं. चैतन्यने केलेल्या आईच्या शोधाची गोष्ट म्हणजे ‘नाळ’ हा सिनेमा. त्याला खरी आई भेटते का ? दरम्यानच्या काळात घरात आणखी काय घडतं? जन्म देणारी आई आणि दत्तक आई यांच्यातील फरक तो कसा ओळखतो आणि नक्की कोणत्या आईला तो आपलंसं करतो. त्याची नाळ नक्की कोठे जुळते? यासारख्या प्रश्नांची उत्तरे शोधण्यासाठी नाळ पाहायला हवा.
कोणत्याही प्रेक्षणीय सिनेमाची गोष्ट हीच खऱी सिनेमाचा नायक असते. इथेही तसंच आहे. सातत्यानं पुढं काय होतं, अशी उत्सुकता लागून राहिलेल्या या गोष्टीची हाताळणीही दिग्दर्शक संयतपणे करतो. वेळ घेऊन, थांबून ही गोष्ट आणि एकूणच चैतन्यचं भावविश्व उलगडतो. व्यवसायाने सिनेमटोग्राफर असणाऱ्या आणि सैराट, देऊळसारखे सिनेमे सजवणाऱ्या सुधाकर रेड्डी यंकट्टी यांनी दिग्दर्शनाच्या पदार्पणातच उल्लेखनीय कामगिरी केली आहे. काही प्रश्नांची उत्तरे देऊन, काही प्रश्नांची संदिग्ध उत्तरे देऊन आणि काही प्रश्नांची उत्तरे प्रेक्षकांवर शोधण्याचे काम सोपवून त्यांनी प्रेक्षकांच्या डोक्याला चालना मिळेल, अशी व्यवस्था केली आहे. अर्थात असं असलं तरीही सिनेमाचे संवादलेखन करणाऱ्या नागराज मंजुळेची छाप संपूर्ण सिनेमावर जाणवत राहते. सातत्यानं वास्तव उलगडण्याचा त्याचा प्रयत्न इथेही सुरूच राहतो. मायलेकाचे नाते उलगडताना म्हैस आणि रेडकूचे वापरलेले रूपकही नेटके. सुधाकर यांनी अगदी पहिल्या फ्रेमपासून सिनेमा उत्तमरितीने नटवला आहे. गावाकडचं जीवन, त्यातले बारकावे त्यांचा कैमेरा तरलतेने टिपतो. अद्वैत नेमळेकर यांचे पार्श्वसंगीत, अँथनी रुबेनची साउंड चित्रपटातील एक व्यक्तिरेखा म्हणूनच आपल्यासमोर येतात. गावाकडं जीवन दाखवताना ग्रामीण टच असलेल्या काही गोष्टी मुद्दामून सिनेमात दाखवल्या जातात. म्हणजे इंग्रजी माध्यमात शिकणाऱ्या चैतन्यच्या घरात टीव्ही आहे, इतर सुविधा आहेत. मात्र, तरीही त्याची आई अजूनही जात्यावरच पीठ कांडतेय, हे जरा खटकतं. मध्यंतरानंतर सिनेमाची गतीही काहीशी मंदावते. मात्र, पुन्हा शेवटाकडे सिनेमा ट्रैकवर येतो. नागराज, देविका दोघांनीही आपल्या भूमिकांना योग्य न्याय दिला आहे. सर्वात भाव खाऊन जातो तो श्रीनिवास पोकळे. या बालकलाकाराने कमाल केली आहे. विविध प्रसंगातो तो सहज अभिनयाने बाजी मारतो. ‘जाऊ दे न वं’ गाणही धम्माल. थोडक्यात काय तर नाळ ही अगदी रोजच्या जगण्यातील गोष्ट आहे, त्याचा बाज ग्रामीण आहे, त्यातलं भावविश्वही गावातलं आहे. मात्र, त्यात सांगितलेला आशय अगदी कोणालाही लागू आहे. आई-मुलाच्या विश्वाची सफर एकदा करू शकतो. ढोबळमनानं हा लहानांचा सिनेमा असेलही. मात्र, तो मोठ्यांनाही तितकाच अपील होऊ शकतो. प्रत्येक प्रश्नाचं उत्तर सिनेमानं सांगायला हवं, असा आग्रह तो धरत नाही. फक्त जे आजूबाजूला घडतं ते दाखवतो, थेटपणे दाखवतो. फूल टू टाइमपासचा आग्रह न धरणाऱ्यांनी ही नाळ पाहायला हवी. प्रेक्षकांशी असलेली नाळ तुटणार नाही, याची खबरदारी निर्माता-लेखक-दिग्दर्शकाने घेतली आहे.
नदीच्या काठी वसलेल्या एका लहान खेडेगावात चित्रपटाची गोष्ट घडते. अंदाजे आठ वर्षांचा चैतन्य (श्रीनिवास पोकळे) हाच या सिनेमाचा नायक. चैतन्यचे वडील (नागराज मंजुळे) गावातील जमीनदार आहेत. चैतन्य आपले वडील, आई (देविका दफ्तरदार) आणि आपल्या आजीसह गावात राहत आहे. गावात दोस्तमंडळींच्या साथीने मस्त हुंदडत आहे. कोंबड्यांशी खेळत आहे, शेतात-जंगलात बागडत आहे. गोठ्यातल्या म्हशींसोबत रमत आहे. जवळच असलेल्या गावातील एका इंग्रजी माध्यमाच्या शाळेमध्ये शिकत आहे. अगदी ग्रामीण भागात आजही अनुभवायला येणाऱ्या ग्रामीण जीवनाचा तो मस्त आनंद लुटत आहे. त्याचं भावविश्व चितारण्याला लेखक-दिग्दर्शकाचे प्राधान्य आहे. त्याच्या आयुष्यात एकदम एक‘वादळ’ येतं. दूर गावावरून त्याचा एक मामा (ओम भूतकर) येतो आणि तुझी सध्याची आई ही खरी आई नाहीच, असं त्याला सांगतो. तुला दत्तक घेण्यात आलं असून, तुझी आई दूर गावाला राहते असं त्याला सांगण्यात येतं. अत्यंत निरागस अशा चैतन्यला ही गोष्ट खरी वाटते आणि मग तो सुरू करतो त्याच्या खऱ्या आईचा शोध. अक्षरश: दुधात मिठाचा खडा पडावा तसं त्याच्या जीवनाचं होतं. राहत असलेल्या आईकडं संशयाच्या नजरेने तो पाहू लागतो आणि एकूणच आईविषयी वाटणारं ममत्वही कमी व्हायला लागतं. चैतन्यने केलेल्या आईच्या शोधाची गोष्ट म्हणजे ‘नाळ’ हा सिनेमा. त्याला खरी आई भेटते का ? दरम्यानच्या काळात घरात आणखी काय घडतं? जन्म देणारी आई आणि दत्तक आई यांच्यातील फरक तो कसा ओळखतो आणि नक्की कोणत्या आईला तो आपलंसं करतो. त्याची नाळ नक्की कोठे जुळते? यासारख्या प्रश्नांची उत्तरे शोधण्यासाठी नाळ पाहायला हवा.
कोणत्याही प्रेक्षणीय सिनेमाची गोष्ट हीच खऱी सिनेमाचा नायक असते. इथेही तसंच आहे. सातत्यानं पुढं काय होतं, अशी उत्सुकता लागून राहिलेल्या या गोष्टीची हाताळणीही दिग्दर्शक संयतपणे करतो. वेळ घेऊन, थांबून ही गोष्ट आणि एकूणच चैतन्यचं भावविश्व उलगडतो. व्यवसायाने सिनेमटोग्राफर असणाऱ्या आणि सैराट, देऊळसारखे सिनेमे सजवणाऱ्या सुधाकर रेड्डी यंकट्टी यांनी दिग्दर्शनाच्या पदार्पणातच उल्लेखनीय कामगिरी केली आहे. काही प्रश्नांची उत्तरे देऊन, काही प्रश्नांची संदिग्ध उत्तरे देऊन आणि काही प्रश्नांची उत्तरे प्रेक्षकांवर शोधण्याचे काम सोपवून त्यांनी प्रेक्षकांच्या डोक्याला चालना मिळेल, अशी व्यवस्था केली आहे. अर्थात असं असलं तरीही सिनेमाचे संवादलेखन करणाऱ्या नागराज मंजुळेची छाप संपूर्ण सिनेमावर जाणवत राहते. सातत्यानं वास्तव उलगडण्याचा त्याचा प्रयत्न इथेही सुरूच राहतो. मायलेकाचे नाते उलगडताना म्हैस आणि रेडकूचे वापरलेले रूपकही नेटके. सुधाकर यांनी अगदी पहिल्या फ्रेमपासून सिनेमा उत्तमरितीने नटवला आहे. गावाकडचं जीवन, त्यातले बारकावे त्यांचा कैमेरा तरलतेने टिपतो. अद्वैत नेमळेकर यांचे पार्श्वसंगीत, अँथनी रुबेनची साउंड चित्रपटातील एक व्यक्तिरेखा म्हणूनच आपल्यासमोर येतात. गावाकडं जीवन दाखवताना ग्रामीण टच असलेल्या काही गोष्टी मुद्दामून सिनेमात दाखवल्या जातात. म्हणजे इंग्रजी माध्यमात शिकणाऱ्या चैतन्यच्या घरात टीव्ही आहे, इतर सुविधा आहेत. मात्र, तरीही त्याची आई अजूनही जात्यावरच पीठ कांडतेय, हे जरा खटकतं. मध्यंतरानंतर सिनेमाची गतीही काहीशी मंदावते. मात्र, पुन्हा शेवटाकडे सिनेमा ट्रैकवर येतो. नागराज, देविका दोघांनीही आपल्या भूमिकांना योग्य न्याय दिला आहे. सर्वात भाव खाऊन जातो तो श्रीनिवास पोकळे. या बालकलाकाराने कमाल केली आहे. विविध प्रसंगातो तो सहज अभिनयाने बाजी मारतो. ‘जाऊ दे न वं’ गाणही धम्माल. थोडक्यात काय तर नाळ ही अगदी रोजच्या जगण्यातील गोष्ट आहे, त्याचा बाज ग्रामीण आहे, त्यातलं भावविश्वही गावातलं आहे. मात्र, त्यात सांगितलेला आशय अगदी कोणालाही लागू आहे. आई-मुलाच्या विश्वाची सफर एकदा करू शकतो. ढोबळमनानं हा लहानांचा सिनेमा असेलही. मात्र, तो मोठ्यांनाही तितकाच अपील होऊ शकतो. प्रत्येक प्रश्नाचं उत्तर सिनेमानं सांगायला हवं, असा आग्रह तो धरत नाही. फक्त जे आजूबाजूला घडतं ते दाखवतो, थेटपणे दाखवतो. फूल टू टाइमपासचा आग्रह न धरणाऱ्यांनी ही नाळ पाहायला हवी. प्रेक्षकांशी असलेली नाळ तुटणार नाही, याची खबरदारी निर्माता-लेखक-दिग्दर्शकाने घेतली आहे.
https://9xupload.me/7mkccvf0hkxmhttps://clicknupload.org/ll4ofwtl46fthttp://www.indishare.me/3hcltdmpmff5https://desiupload.in/heahe6tqxey0https://bdupload.info/q4h0g48gp4wyhttps://openload.co/f/vf68Uxjghnc/Naal_2018_Marathi_www.9xmovies.wiki_720p_HDRip.mkvhttps://vidoza.net/66gptic9d7n7.htmlhttps://dbupload.info/f0v7gcmuok5shttps://uptobox.com/puncfhaabx45https://hubfiles.ws/b95c6e44fc5ceb64http://uppit.com/b8jrq9g15vmyhttps://userscloud.com/1uujxmqpybgthttps://mirrorace.com/m/29wd8https://uploadbaz.net/gnl1ol9uebko
0 comments: